WYDZIAŁ FILATELISTYCZNY

​Wydział Filatelistyczny powstał 9 października 1941 r. na polecenie władz niemieckich w celu skupywania kolekcji znaczków pocztowych. Osobą zainteresowaną tego rodzaju grabieżą był z pewnością Hans Biebow naczelnik niemieckiego zarządu getta, z zamiłowania filatelista. 

Wydział był oficjalnie częścią Banku Skupu (Einkaufstelle), instytucji powołanej do kupowania od mieszkańców getta wartościowych przedmiotów. Brak pieniędzy na wykupienie racji żywnościowych sprawiał, że sprzedawano po zaniżonych cenach rodzinną biżuterię, futra i dewizy. 

Wydział Filatelistyczny miał swoją siedzibę się przy oddziale pocztowym przy ul. Rybnej 1, a jego kierownikiem był Jakub Dawidowicz. Pracowało w nim od 9 do 10 osób, przy czym jedynie trzy osoby były zatrudnione na stałe. Do ich dyspozycji dostarczono niezbędne katalogi i pisma fachowe oraz narzędzia do oceny zbiorów, na przykład lampę kwarcową.

Znaczki skupywano za około 20% ich rzeczywistej wartości katalogowej, płacąc w dodatku walutą getta, tzw. „chaimkami”. Według cen katalogowych natomiast następowało rozliczenie z niemieckimi firmami filatelistycznymi – kontrahentami Gettoverwaltung. Szczególnie wartościowe egzemplarze przywieźli kolekcjonerzy spośród Żydów deportowanych z miast europejskich. Ze zgromadzonych materiałów przygotowywano zbiory i kolekcje, wysyłając najwartościowsze okazy na aukcje do Poznania oraz oferując je prywatnym kolekcjonerom. Do grudnia 1943 r. Wydział skupił materiał filatelistyczny za kwotę ok. 30 tys. marek oraz przekazał władzom niemieckim wykonane zamówienia i gotowe kolekcje na sumę 25 tys. marek. 

W listopadzie 1942 r. Wydział otrzymał zadanie przygotowywania pakietów ze znaczków pocztowych zakupionych w getcie na prezenty świąteczne wręczane przez niemiecki zarząd getta. Podobne zamówienie w kolejnym roku opiewało aż na 20 tys. pakietów po 50 znaczków, jednak do świąt udało się skompletować jedynie 6500 zestawów. Najwyraźniej kolekcjonerzy getta wymielili już swoje zbiory na żywność, i również znaczki stały się towarem, którego w getcie brakowało.

​Zakup i sprzedaż znaczków – dane do Rocznika Statystycznego 
(Archiwum Państwowe w Łodzi)